මෙහෙම චිත්‍රපටියක් සංවත්සරය වෙනුවෙන් දෙන්න ඕනේ කියලා මගේ කිසිම අදහසක් තිබුණේ නෑ. රවිඳු හේෂාන් පෙරේරා සහෝදරයා තමයි ඉමේල් එකකින් මට මේ අභියෝගය භාර දුන්නේ. ඇත්තටම, වැඩ රාජකාරි ගොඩක් මැද්දෙත් මම මේ අභියෝගය භාර ගත්තේ බයිස්කෝප් වෙබ් අඩවියට තියෙන ලෙන්ගතුකම නිසාමයි.

මේ දවස් වල මගේ ලැප්ටොප් එක Overheat වීමේ ප්‍රශ්නයක් නිසා නිතරම ඔටෝමැටික් ස්ලීප් මෝඩ් එකට වැටෙනවා ! ඉතින් අමාරුවෙන් තමයි හැම වැඩක්ම මේ දවස් වල කරගෙන යන්නේ. මේ උපසිරැසිය හදන්න ඊට වඩා කැපවීමක් කරන්න සිද්ධ වුණා. Seed තියන ටොරෙන්ට් එකක් හොයාගන්න එකත් ලොකු අභියෝගයක් වුණා.

“පපරිකා” (Paprika) කියන්නේ 1991 දී නිෂ්පාදනය කරපු ඉතාලි චිත්‍රපටියක්. මේ චිත්‍රපටිය අධ්‍යක්ෂණය කළේ ප්‍රවීණ ඉතාලි ජාතික අධ්‍යක්ෂවරයෙකු වන ටින්ටෝ බ්‍රාස් විසිනි. මෙම චිත්‍රපටය 1748 දී මුල්වරට ප්‍රකාශයට පත් කරන ලද ජෝන් ක්ලීලන්ඩ්ගේ “ෆැනී හිල්” නම් නවකතාව මත පදනම්ව තමා නිර්මාණය කරලා තියෙන්නේ. පස්සේ 1995දී ජෝ ඩී’අමාටෝ මේ චිත්‍රපටය වැඩිහිටියන්ට විතරක් බලන්න පුළුවන් විදිහට ආයෙත් හැදුවා.

චිත්‍රපටියේ කතාව ගැන කියනවා නම්, 1958 අවුරුද්දේ, ගණිකා නිවාස නීති විරෝධී කරන මර්ලින් නීතිය එන්න කිට්ටු වෙද්දි, මිම්මා කියන ගමේ කෙල්ල නගරයට ඇවිත් ගණිකාවක් වෙන්න තීරණය කරනවා. ඒකට හේතුව මෙයාගේ පෙම්වතාට ව්‍යාපාරයක් පටන් ගන්න මුදලින් උදව් කරන්න ඕන නිසා. මේ කෙල්ල මේකට මැඩම් කොලෙට්ගේ ගණිකා නිවාසයේ සේවය කරන්න තීරණය කරනවා. මේ මඩමෙදි මෙයාට “පපරිකා” කියන නම හම්බ වෙනවා.

නමුත් මෙයාගේ පෙම්වතා මෙයාව රවට්ටලා යන නිසා, මිම්මා තමන්ගේ මුල් බලාපොරොත්තු අත්ඇරලා ගණිකාවක් විදිහට වැඩ කරන්න හිතාගන්නවා. මේ ගමනේදී මේ කෙල්ල තමන් ගැන විශ්වාසය සහ ගෞරවය නැති කරගත්තත්, අන්තිමේදී මෙයා නිදහස, මුදල් සහ සැබෑ ආදරය හොයාගන්නවා.

මේ චිත්‍රපටිය ප්‍රධාන වශයෙන් කා අතරත් ප්‍රසිද්ධ වී තිබෙන්නේ එහි ආකර්ෂණීය වැඩිහිටියන්ට පමණයි (graphic scenes) සහ රහස්මය ත්‍රාසජනක සිද්ධි මාලාවන් අන්තර්ගත වී තිබෙන නිසයි. ඉතාලි සංස්කෘතීන් එකතු කරමින් බ්‍රාස් විශිෂ්ට ලෙස ශෘංගාරාත්මක නිර්මාණය කරලා තියනවා.

මේ චිත්‍රපටියේ සංගීතය ගැන කියනවා නම්, ප්‍රසිද්ධ ඉතාලි සංගීත අධ්‍යක්ෂක රිස් ඔර්ටොලානි විසින් නිර්මාණය කළ සංගීතය, චිත්‍රපටියේ අභිරහස්මය සහ ත්‍රාසජනක ස්වභාවය තවත් වැඩි කරනවා.

චිත්‍රපටියේ රූගත කිරීම් බොහොමයක් රෝමයේ තමා සිදුවෙලා තියෙන්නේ. තිංටෝ බ්‍රාස් ඉතාලියේ සුන්දර දර්ශන සහ නාගරික පරිසරයන් භාවිතා කරමින් අමුතු ලෝකයක් නිර්මාණය කරලා තියනවා. ඒ සමඟම චිත්‍රපටියේ ඇඳුම් නිර්මාණය සහ රූපලාවන්‍ය ඉහළ මට්ටමක පවතිනවා, එය අශ්ලීල සහ සූක්ෂ්ම යන දෙඅංශයේම විශේෂත්වයක් පෙන්නුම් කරනවා.

මේ චිත්‍රපටිය ප්‍රධාන ධාරාවේ චිත්‍රපටි නරඹන ප්‍රේක්ෂකයින්ට වඩා කලා චිත්‍රපටි වලට ආකර්ෂණය වන අයට වැඩි ලෙස ගැලපෙනවා. පපරිකා හි කතා විලාසය සමහර විට පැටලිලි සහිත සහ අපැහැදිලි විය හැකි නිසා, මේක ආරම්භයේ සිටම සම්පූර්ණයෙන්ම කතාව අවබෝධ කර ගැනීමට අසීරු චිත්‍රපටියක් වෙන්න පුළුවන්.

අවසාන වශයෙන් කියනවා නම්, “පපරිකා” 90 දශකයේ ඉතාලි සිනමාවේ අමතක නොවන නිර්මාණයක් විදිහට දකින්න පුළුවන්.

ටින්ටෝ බ්‍රාස් තමන්ගේ ජීවිත කතාවේ කියලා තියෙනවා,

චිත්‍රපටය හදද්දි එයා ඩෙබෝරා කැප්රියෝලියෝ එක්ක ලිංගික සබඳතාවයක් පවත්වලා තියනවා කියලා.

සංවත්සරයක් වෙනුවෙන්…